Acht openhartige antwoorden van Eva de Dunnen-Heijblom, Eva de Dunnen-Heijblom, plv.SG/CIO bij LNV.
Vanuit het ABD Kandidatenprogramma maakte je rap carrière bij het Rijk?
‘Mijn eerste interim-opdracht ging mei 2018 van start bij LNV. Mijn plan was om daarna meer te gaan interimmen om de rijksoverheid beter te leren kennen. Ik viel bij LNV echter met mijn neus in de boter. EZK en LNV werden op dat moment net gesplitst waarbij ze een gezamenlijke bedrijfsvoering hielden. Doordat ik direct in de top kon meedraaien kreeg ik enorm veel mee, qua inhoud en qua politieke bestuurlijkheid. Toen er een formele functie voor plv. SG gecreëerd werd, besloot ik te solliciteren. Na jaren als directeur bij een uitvoeringsorganisatie te hebben gewerkt, was hier nog zoveel voor mij te leren.’
Wat vond je de afgelopen twee jaar lastig?
‘De splitsing van EZK en LNV was best ingewikkeld, bijvoorbeeld op het gebied van medezeggenschap, maar vooral ook vanwege de emoties. De departementen waren niet lang daarvoor succesvol gefuseerd. Medewerkers voelden rouw en verdriet dat dit teniet werd gedaan. Op zo’n moment is het soms lastig zaken te regelen. Ruimte nemen om je bewust te zijn dat je bepaalde fases moet doormaken en om tradities en rituelen een plek te geven, is dan het belangrijkst. Inmiddels zijn we een stuk verder en zijn de meeste medewerkers content met het samenwerkingsmodel van LNV en EZK.’
Wat voor leider ben je?
‘Ik hoor vaak terug dat mensen hard moeten werken bij mij. Dat klopt denk ik wel. Ik heb geen moeite om complimentjes te geven, maar ik ben ook transparant over waar dingen beter kunnen. Ik leer overigens steeds beter de touwtjes ook eens te laten vieren. Eerder kon ik weleens ontevreden zijn over mezelf of een project als dat niet 100 procent was geslaagd. Nu weet ik dat je soms genoegen moet nemen met 80 procent en dat ook moet vieren.’
Welke gebeurtenis beïnvloedde je leiderschap?
‘Ik ben vrij laat moeder geworden, op mijn 38ste, en kreeg mijn tweede vorig jaar op mijn 42ste. Voor die tijd was het altijd “gaan met die banaan”, maar zo kun je niet altijd door blijven gaan. Ik heb nog steeds een tomeloze ambitie, maar kan nu beter prioriteiten stellen. Ik merk dat dit het werk ten goede komt. Ik denk dat ik daarnaast wat zachter geworden ben. Ik kan me beter inleven in anderen. Het moederschap heeft me ook bewuster gemaakt van de noodzaak de aarde goed achter te laten voor komende generaties. De start van het ABD Kandidatenprogramma in Leuven, vlak nadat ik mijn eerste kind kreeg, was wat dat betreft een kantelpunt en heeft me gesterkt om voor de publieke zaak te kiezen.’
Wat kreeg je van huis uit mee?
‘Ik ben opgegroeid in Vlaardingen en heb een zusje dat drie jaar jonger is dan ik. Mijn vader was interieurontwerper, van hem heb ik het creatieve, maar ook zeker het zakelijke. Mijn moeder werkte in de zorg, van haar heb ik het sociale en het gemeenschapsgevoel mee gekregen. Aanvankelijk besloot ik fysiotherapeut te worden, een vak waarin al die elementen terugkomen. Maar dat vak was voor mij te praktisch. Daarom ben ik alsnog naar de Erasmus Universiteit gegaan om de master Health Economics, Policy & Law te behalen. Die overstap was toen logisch, maar achteraf gezien had het ook Bestuurskunde of Bedrijfskunde kunnen zijn.’
Hoe was je als kind?
‘Ik was niet per se een voortrekker, daar was ik te verlegen voor. Maar ik was wel een streber en had veel creatieve ideeën. Op Koninginnedag zat ik bijvoorbeeld graag op een kleedje om spulletjes te verkopen. En toen mijn oom, die tuinder was, incourante B-kwaliteit bloemen over had, besloot ik die met mijn nichtje op een braderie in Gouda te verkopen. Mijn nichtje vond er weinig aan, maar ik had er echt lol in en bleek ook een goede verkoper te zijn.’
Je bent erg betrokken bij de gemeente waar je nu woont?
‘Ik ben duoraadslid in de commissie Samenleving in Lansingerland. Ik was nieuwsgierig naar het reilen en zeilen van mijn gemeente en wilde actief bijdragen. Ik ben overigens niet het meest actieve lid, dat kan niet met deze baan. Maar het is mooi om op deze manier iets toe te kunnen voegen.’
Hoe ontspan je?
‘Ik loop hard: momenteel een aantal keren per week een half uur tot drie kwartier, meestal net voor het avondeten na een dag vol videobellen. Verder vind ik het leuk kleertjes te naaien voor de kinderen. We hebben overigens ook net een vakantiehuisje gekocht in Ouddorp waar nog wel wat aan opgeknapt moet worden. Ik beleef veel plezier aan het bedenken van een mooie en goede inrichting. Ook dat zorgt voor ontspanning.’